Introductie

Mijn naam is Patrick Lubega, ik ben 40 jaar oud en woon in Jinja, Oeganda – Oost-Afrika. Ik ben getrouwd en gezegend met vijf geweldige biologische kinderen (Ebenezer – 11 jaar, Elisha – 9 jaar, Elianah – 7 jaar, Eleazar – 4 jaar en Elizabeth – 1,5 jaar). Ik ben de voorganger van de Njeru Goshen Core Gospel Church in Jinja, Oeganda.

Van Vuilnis naar Rubijnen

Ik werd opgevoed door mijn lieve moeder die enorm veel van me hield, omdat ik haar jongste kind was. Ze had andere kinderen (mijn drie oudere zussen), maar zij hadden hun eigen vader – ik stond er alleen voor. Hoeveel ze ook van me hield, ze heeft mij nooit mijn biologische vader laten zien. Ik groeide dus op bij een alleenstaande ouder. Ik geef mijn moeder nergens de schuld van, want haar omstandigheden waren moeilijk. Ze werkte in een lokale bar, en ik groeide op in die omgeving. Hoewel ze een beetje geld verdiende met het verkopen van lokale alcohol, was het niet genoeg om eten te kopen of mij naar school te sturen. Ik herinner me nog haar tranen elke keer als ze buurkinderen naar school zag gaan, terwijl ik thuis bleef omdat ze mij niet kon laten studeren. Om genoeg eten te krijgen, vroeg ze vaak aan de buren of ze hun tuinen kon omspitten. In plaats van geld kreeg ze eten voor haar werk. Maar als ze ziek werd en niet kon werken, was er geen eten.

Helaas en pijnlijk genoeg verloor ik mijn moeder in 1992 aan HIV/AIDS; ik was toen ongeveer 8 jaar oud. Daarna kwam ik terecht bij familie van moederskant, waar het leven extreem zwaar voor me werd – niemand gaf om mij. Op jonge leeftijd begon ik met allerlei klusjes om geld te verdienen voor kleren, zeep en andere basisbehoeften. Als ik ziek werd, kon niemand medische zorg betalen – het was puur genade van God dat ik weer beter werd. De modderige, lekkende hut waar ik sliep zat vol met parasieten zoals vlooien, zandvlooitjes en bedwantsen, die me elke nacht aanvielen. Zelfs mijn ellebogen en vingers zaten onder de zandvlooitjes. Toen ik bij mijn grootouders sliep, voelde ik soms dat ik mijn leven wilde beëindigen – vooral omdat mijn grootvader me niet in huis wilde. Hij was boos omdat hij mijn vader nooit had gekend. Hij zei soms dat ik maar naar het graf moest gaan om bij mijn overleden moeder te zijn. Elke keer als hij dat zei, voelde ik me wanhopig. Rond die tijd begon ik, onder invloed van mijn neef, met het roken van marihuana en raakte ik verslaafd aan alcohol. Ik werd gewelddadig en gevaarlijk – iedereen in de buurt had een hekel aan mij, omdat ik hun kinderen uitschold en sloeg.

In 1992/1993 leerde ik van andere kinderen het straatleven kennen. Af en toe ging ik naar Nyendo, een drukke stad, en bracht daar nachten door op straat. Ik sliep op de veranda’s van winkels. Het leven op straat was een hel – geen eten, koude nachten en niets om me mee te bedekken. Ik had een groot T-shirt dat ik omlaag trok en rond mijn benen sloeg als ik hurkte. Ik leefde op straat om geld te zoeken voor kleren en andere noden. Soms haalde ik afgedankte kleding uit vuilnisbakken, gebruikte tandpastatubes om met een verse stok mijn tanden te poetsen.

Het Keerpunt

In november 1993 hoorde ik, zoals ik wel vaker van straat terugkeerde naar mijn grootouders, dat er een organisatie (Compassion Int.) bij een kerk was en weesjes inschreef voor school. Ik volgde een vrouw die haar drie kinderen ging inschrijven. Helaas accepteerde de kerk alleen kinderen die met hun voogd kwamen – ik was alleen. Dag 1 werd ik dus niet ingeschreven. Maar ik kwam terug op dag 2 en… werd toch geregistreerd, ondanks dat ik weer alleen was. Mijn inschrijving bij Compassion was een wonder en het eerste keerpunt in mijn leven.

Samen met de kerk begon Compassion mij te vertellen over Jezus Christus – dat Hij van me hield en een prachtig plan voor mijn leven had. De mensen van het centrum brachten me terug naar school. Ik was gemotiveerd, want Compassion vond een sponsor voor mij (Mr. John Young) die mijn schoolgeld betaalde. Dit nieuwe leven begon begin 1994. Het project werd als een eerste thuis voor mij, dankzij de ongelooflijke liefde en genade van de medewerkers en pastor.

Na zo’n vier jaar op het programma gaf ik mijn leven aan Christus op 17 maart 1997, na een preek van de projectleider, Mr. Okello John. Hij vertelde me dat Christus mijn leven radicaal zou veranderen en gaf me 2 Korintiërs 5:17. De Heer begon echt met mij te werken: ik stopte met drinken, roken, vechten, disco’s en alle andere dingen die ik op straat had geleerd. Mijn eerste Bijbel kreeg ik van mijn Compassion-sponsor. Ik begon naar de Full Gospel Church in Masaka te gaan, waar ik verliefd werd op de muziekbediening – iets wat ik tot op heden doe.

Vanuit Compassion kreeg ik medische zorg, levensvaardigheden, goede voeding, beter beddengoed, deelname aan kampen en discipelschap als volgeling van Christus. Compassion en de kerk hielpen mij van P.3 tot en met de universiteit. Daar behaalde ik mijn Bachelor in Onderwijs en voltooide ook het Leadership Development Program (LDP) van Compassion. Ik geloof dat Compassion Gods hand is die kansarme kinderen uit ‘holistische armoede’ tilt en hun levensverhaal volledig transformeert – ik ben een levend getuigenis van wat God doet via Compassion Int.

Dankwoord

Dank u wel! Patrick Lubega

Momenteel ben ik de voorganger van Njeru Goshen Core Gospel Church (GCGC), die ik in april 2022 heb opgericht. Het is nog een jonge kerk met een kleine gemeente, maar we vertrouwen erop dat meer mensen tot de Heer zullen komen. We geloven dat God financiële middelen zal verschaffen om land aan te kopen en een heiligdom voor God te bouwen, en ook om geluidsapparatuur te verkrijgen voor evangelisatie. Er zijn ook plannen om een kleuterschool op te richten om zegen te brengen aan veel kinderen die – net als ik toen – niet naar school kunnen vanwege armoede. Ik vertrouw erop dat de school later zal uitbreiden naar lagere en middelbare niveaus. Een van de belangrijkste doelstellingen zal zijn om kinderen op jonge leeftijd tot geloof te brengen – Spreuken 22:6.

Samenvatting

Van Straat naar Hoop: Het Verhaal van Pastor Patrick

Wie is Patrick Lubega? Patrick is een gedreven en hartelijke voorganger uit Jinja, Oeganda. Opgegroeid in bittere armoede, verloor hij op jonge leeftijd zijn moeder en belandde als kind op straat. Hij worstelde met afwijzing, honger en verslaving—maar zijn leven nam een radicale wending toen hij in contact kwam met Compassion International. Dankzij hun ondersteuning kon hij terug naar school, gaf hij zijn leven aan Jezus en ontwikkelde zich tot een leider met een missie.

Wat doet hij nu? In april 2022 stichtte Patrick de Njeru Goshen Core Gospel Church, een jonge gemeente die Gods liefde verspreidt onder kwetsbare mensen. Hij leidt niet alleen kerkdiensten, maar werkt ook aan een droom: een kleuterschool oprichten voor kansarme kinderen. Zo wil hij hen op jonge leeftijd hoop, onderwijs en geloof meegeven.